Δώρα Χριστουγέννων!!!!!!!!

Δώρα Χριστουγέννων: Βάζοντας όρια στα παιδιά


 
Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων φτάνουν και η κάθε οικογένεια ετοιμάζει αυτόν τον ερχομό με τον δικό της μοναδικό τρόπο, μ’ εκείνον που την κάνει να νιώθει όμορφα και μπορεί να τον υποστηρίξει. Κάθε σπίτι πλημμυρίζει από εορταστική ατμόσφαιρα, με όμορφο στολισμό, προετοιμασία νόστιμων γευμάτων, γραφή χριστουγεννιάτικων καρτών και φυσικά, της λίστα των δώρων.
Το θέμα των δώρων είναι κάτι που τα τελευταία χρόνια απασχολεί αρκετές ελληνικές οικογένειες, από όποιο κοινωνικό ή οικονομικό στρώμα κι αν προέρχονται. Η κοινωνία μας είναι γαλουχημένη να εκδηλώνει την αγάπη της, τη φροντίδα και το ενδιαφέρον της έντονα με την παροχή υλικών μέσων. Στην δεκαετία του ’90 και αρχές του ‘00, η Ελληνική οικογένεια αποτελούσε τον καθρέφτη του υπερκαταναλωτισμού. Η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ άλλοτε δεν κυκλοφορούσαν στο εμπόριο και στα μέσα ενημέρωσης τόσο πολλά υλικά αγαθά όσο σήμερα.
Τα παιδιά είτε στο σπίτι τους είτε στο σχολείο και στον περίγυρο τους λαμβάνουν πολλών ειδών μηνύματα από χιλιάδες νέα προϊόντα που κυκλοφορούν. Λίγο πολύ κάθε παιδί «μπαίνει» στον πειρασμό να λαχταρήσει κάτι, να «ζηλέψει» να ποθήσει, ακόμα και να διεκδικήσει κάποιο δώρο. Στην ουσία δεν γνωρίζει τι είναι αυτό που ποθεί ή πού αυτό μπορεί να του χρησιμεύσει, αλλά του κινεί την περιέργεια και απλώς το θέλει.
Υπάρχουν γονείς που νιώθουν ότι δεν μπορούν να χαλιναγωγήσουν αυτή την μανία των παιδιών τους στο να αποκτήσουν τα πάντα. Ουσιαστικά ο παιδικός καταναλωτισμός αντικατροπτίζει μία κοινωνική πραγματικότητα, αυτό που ζούμε μέρα με τη μέρα. Στο δια ταύτα λοιπόν, καθώς οι μέρες των Χριστουγέννων πλησιάζουν, οι γονείς αγωνιούν όλο και περισσότερο για το πώς θα καταφέρουν ή θα μπορέσουν να φανούν ικανοί μπροστά στις προσδοκίες των παιδιών τους ή απαιτήσεις τους.

Τα παιδιά ζητούν ή οι γονείς θέλουν διαρκώς να δίνουν;

Αρκετοί Παιδοψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι το προφίλ ενός παιδιού αντικατροπτίζει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό το οικογενειακό πλαίσιο, στο οποίο το ίδιο μεγαλώνει. Γονείς που έχουν την ανάγκη να «δίνουν» συνεχώς ύλη, αυτόματα θα μάθουν στα παιδιά τους να ζητούν και να διεκδικούν συνεχώς οτιδήποτε δουν και τους κάνει εντύπωση. Δεν αναφερόμαστε στις οικογένειες που έχουν την οικονομική άνεση και το κάνουν, διότι και σ’ αυτή την περίπτωση, παιδιά που μεγαλώνουν σ’ ένα οικογενειακό περιβάλλον που τα εισοδηματικά κριτήρια των μεγάλων είναι σε αρκετά ευνοημένες συνθήκες, μεγαλώνοντας με άφθονη ύλη πλάι τους στερούνται άλλου είδους σχέσεων και ουσιαστικής επικοινωνίας και αυτό φαίνεται αργότερα στην ενήλικη πλέον ζωή.
Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους, δεν ζητούν αν δεν τους δοθούν αντικείμενα, δεν γίνονται υπερβολικά εάν δεν έχουν μάθει στην υπερκατανάλωση και στο πολύ. Εάν κάποιος παρατηρήσει γύρω του ακόμα και πριν γεννηθεί ένα παιδί, γονείς και στενοί συγγενείς προσπαθούν να προμηθευτούν οτιδήποτε μπορούν να για καταστήσουν το παιδί τους αυτάρκες, ωστόσο όλα αυτά με κάποια υπερβολή.
Είναι σαν να θεωρούν οι μεγάλοι ότι το βρέφος θα τους αξιολογήσει, θα τους κρίνει, θα τους αποδεχτεί ή θα τους απορρίψει, λαμβάνοντας υπόψη τα αντικείμενα που έχει γύρω του.

περισσότερα


 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου