Τα Παραμύθια

Αναρτήθηκε από 25 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ |

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν… τα παραμύθια

«Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ’ της κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει … ». Αρκούσε αυτό ή ένα παρόμοιο άκουσμα για να αιχμαλωτίσει την προσοχή των μικρών παιδιών, την ώρα που με δεξιοτεχνία και μυστήριο ο παππούς, η γιαγιά, ο γονιός ή ο δάσκαλος αναλάμβανε τον πολυαγαπημένο ρόλο του παραμυθά. Γλυκές αναμνήσεις… Τα παιδικά χρόνια όλων μας είναι συχνά στενά συνυφασμένα με τα παραμύθια. Με ιστορίες που διηγούνται κατορθώματα ηρώων, περιπέτειες, τα βάσανα και τις χαρές ανθρώπων ή ζώων, με ιστορίες που μιλούν για δράκους και νεράιδες, για μάγισσες και ξωτικά, για γενναίους πρίγκιπες κι όμορφες πριγκίπισσες.

Τι είναι όμως παραμύθι; Σύμφωνα με ένα σύγχρονο γαλλικό λεξικό, παραμύθι είναι ένα λογοτεχνικό έργο που αφηγείται γεγονότα πραγματικά ή φανταστικά. Κι αυτό που κυρίως έχει σημασία είναι πως το παραμύθι είναι πρώτα από όλα αφήγηση.[1] Παραμύθια απ’ όλο τον κόσμο, από την Ανατολή μέχρι τη Δύση, προσπαθούν να ερμηνεύσουν φυσικά φαινόμενα, ανθρώπινες συμπεριφορές, εγείρουν τη φαντασία, ψυχαγωγούν, περνούν μηνύματα, διασκεδάζουν και διδάσκουν. Κουβαλούν τις λαϊκές παραδόσεις του τόπου προέλευσής τους, τις αντιλήψεις, τη γλώσσα με τους πλούσιους συχνά τοπικούς ιδιωματισμούς της, τα ιδιαίτερα στοιχεία του πολιτισμού κάθε χώρας ή περιοχής. Από τον Αίσωπο (6ος αι. π.Χ.) μέχρι τους αδερφούς Γκριμ (αρχές 19ου αι. μ.Χ.) κι έως τους σύγχρονους συγγραφείς παραμυθιών η ποικιλία και κυρίως ο αριθμός των παραμυθιών αντιστοιχούν σε ένα πολύ μεγάλο αριθμητικό ψηφίο.

Τα παραμύθια διαδίδονταν αρχικά -και για πολύ καιρό έπειτα- προφορικά, από στόμα σε στόμα, και περνούσαν έτσι από γενιά σε γενιά. Άξια λόγου είναι η διάδοση τους σε διάφορα μέρη του κόσμου ή η επιρροή που άσκησαν κάποια στη δημιουργία νέων σε τόπους διαφορετικούς από την αρχική τους προέλευση. Σ’ αυτό το γεγονός καθοριστική ήταν η μετακίνηση πληθυσμών π.χ. λόγω εμπορίου, ταξιδιών, μετανάστευσης ή ακόμη εξαιτίας κατάκτησης περιοχών από άλλους λαούς. Επίσης, αξιοπρόσεκτο είναι και το φαινόμενο των πολλών διαφορετικών εκδοχών ή παραλλαγών παραμυθιών ή μύθων πολύ δημοφιλών. Για παράδειγμα υπάρχουν τουλάχιστον 70 παραλλαγές της Κοκκινοσκουφίτσας σε όλη την υδρόγειο και μάλιστα με προέλευση της ιστορίας της που χάνεται βαθιά στο χρόνο.

Επιπλέον, η συμβολή της ψυχανάλυσης στο πεδίο των παραμυθιών προσέφερε μια νέα αντίληψη, πως ,όπως τα όνειρά μας, έτσι κι οι αφηγήσεις που κάνουμε, σημαίνουν κάτι άλλο από αυτό που λένε. Ο ίδιος ο Φρόυντ είχε υπογραμμίσει το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι αφηγήσεις, οι μύθοι, τα παραμύθια, προκειμένου να καταλάβουμε τις συμπεριφορές των ανθρώπων που καμιά φορά μοιάζουν ανεξήγητες αλλά στην πραγματικότητα είναι πάντα αιτιολογημένες, ατομικά και συλλογικά.[1]

Τα παραμύθια δεν απευθύνονται μόνο στα μικρά παιδιά. Αν αφεθείτε στη μαγεία τους, θα ακούσετε ξανά τον ψεύτη βοσκό να καλεί σε βοήθεια, τη Σεχραζάντ να αφηγείται στον Πέρση βασιλιά το ανολοκλήρωτο παραμύθι της, την κακιά μητριά να αναρωτιέται αν είναι η ομορφότερη στον κόσμο. Κι αν ακούσετε προσεκτικά, ίσως αυτή τη φορά να σας ψιθυρίσουν μια διαφορετική αλήθεια τους.